روزه یعنی عطش روزه لبهای حسین (علیه السلام)

                                                                        هر که دارد عطش کرببلا بسم الله

                                  چه خوش بود که برآید به یک کرشمه دو کار

                                                                               یکی ظهور نگار و یکی شروع بهار

                                  اللهم عجل لولیک الفرج

ای آنکه به تدبیر تو گردد ایام 

                                                ای دیده و دل از تو دگرگون مادام

ای آنکه به دست توست احوال جهان

                                               حکمی بنما که گردد ایام به کام

سائل کوی حسین (علیه السلام) ، سینه زنی، سیب، سحر، سوره فجر ،سوز دل بهر عزای تو دمادم داریم ؛

هفت سین کرمت جور همیشه آقا، ما فقط یک  ((سفر کرببلا)) کم داریم .

ساحل چشم من از شوق به دريا زده است!
چشم بسته به سرش،موج تماشا زده است!

جمعه را سرمه كشيديم ،  مگر برگردي!
با همان سيصد و فرسنگ نفر برگردي!

زندگي نيست ،ممات است تو را كم دارد!
ديدنت  ارزش  آواره شدن  هم  دارد!

از دل  تنگ  من ، آيا خبري هم داري؟
آشنا ،پشت سرت مختصري هم داري؟

منتي بر سر ما هم بگذاري ، بد نيست!
آه ،كم چشم به راهم بگذاري ،بد نيست!

نكند منتظر مردن مايي ، آقا؟
منتظرهات بميرند، ميايي آقا ؟

به نظر ميرسد  اين فاصله ها  كم شدني ست!
غير ممكن تر از اين خواسته ها هم شدني ست!

دارد از جاده صداي جرسي مي آيد!
مژده اي دل كه مسيحا نفسي مي آيد!

منجي ما به خداوند ، قسم  آمدني ست!
يوسف گم شده ي اهل حرم آمدني ست!

شاعر: صابر خراسانی

ایمان و وفا سایه ی بالای  تو بود 
                                                    ایثار علی نقش به سیمای تو بود
 گر لب  نزدی  به آب دریا ، عباس 
                                                    دریای  ادب  میان  لبهای  تو  بود

ای زینب ای شکوفه  گلزار عاشقی
                                                           صبرت رهی  گشوده به اسرار عاشقی
از خطبه  بلیغ  تو عالم  شنیده اند
                                                           شور حماسه ی  تو  و تکرار  عاشقی
صدها دل است  بسته  به بند کلام  تو
                                                           فاتح ترین ،به عرصه ی  پیکار عاشقی
پنداشتم  که  اول  آسودگی ست  عشق 
                                                           پندار من  به  باد  شد  ا ز  کار عشق
وقتی به  بند  دیدمت ای  عاشق غریب 
                                                           چون لاله های  تشنه  و  تبدار عاشقی
فردا به  دامنت  ای  کاش  لحظه ای 
                                                           دستی  چنین  تهی  و خریدار عاشقی

شاعر:عصمت میرزایی

تسبیح  اشک  های سحر بی نتیجه   نیست 

باور  کنید   اه   جگر   بی نتیجه    نیست

در  گریه   دیده ایم    اثر  بی نتیجه   نیست

اینقدر   باز    ماندن   در  بی نتیجه   نیست

                                                    از  انتظار     پنجره ها   کور  می شوند

                                                   بی  نور چشم  تو گره ها کور  می شوند

تقویم هایمان     همه     زارند     خسته  اند

این   ابر ها   چگونه     ببارند    خسته  اند

بی  تو  از  این  که  جمعه  شمارند  خسته اند

از  برگ  برگ   خود    گله   دارند  خسته اند

                                                 کارم  غروب جمعه به اشکال خورده شد

                                                 دیدی هزار و سیصد مان سالخورده  شد

نام    تو  می بریم    اگر    قند     می خوریم

پس   ما   به  رد  پای   تو پیوند    می  خوریم

وقتی که  ما به  جان  تو  سوگند  می خوریم

یعنی  به    درد    لطف    خداوند  می خوریم

                                               مر حمتش    گرفت    گرفتار   تو  شدیم

                                              چله  نشین  لحظه  ی  دیدار  تو  شدیم

شاعر: صابر خراسانی

          ما گمشده در پهنه روضات حسینیم

                                                                          دیوانه زنجیری بین الحرمینیم